Αφήνουμε το ιερό βουνό του Σώσινου με τους είκοσι τρεις και πλέον αιώνες ιστορίας και διαβαίνουμε απέναντι στο ανατολικό μέρος του όρους Κασιδιάρη, βορειοδυτικά των τοποθεσιών που οι ντόπιοι ονομάζουν Μπούρλογκου κοντά στα Σιάδια, έπειτα από ένα στριφτό ανηφορικό δρόμο φτάνουμε στο μικρό μοναστήρι του Αγίου Αθανασίου που συναντούμε μόνο το καθολικό του. Ίσως και να είναι ο παλιότερος ναός της περιοχής χτισμένος τα ύστερο-Βυζαντινά χρόνια. Μπαίνοντας στο εσωτερικό του βλέπουμε με ευχάριστη έκπληξη ότι διατηρεί την αρχική φυσιογνωμία του, όπως μας είχαν διηγηθεί οι ντόπιοι, με ελάχιστες παρεμβάσεις.
Διαβάζοντας την επιγραφή που βρίσκεται στην δυτική πλευρά του ναού μαθαίνουμε ότι ο ναός λειτούργησε σαν μικρό μοναστήρι, η ανέγερση αναφέρεται σε δεύτερο κτίριο εφόσον το πρώτο προϋπήρχε και η εικονογράφηση του έγινε το 1668. Για την ανέγερση εργάσθηκαν ο Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, η ίδια η μονή του Αγίου Αθανασίου, ο επίτροπος και ο Ηγούμενος Δανιήλ του Σώσινου. Στην έκταση του ενός στρέμματος το καθολικό είναι χτισμένο στο κέντρο και εξωτερικά μέσα στα χαλάσματα, ανακαλύπτουμε μικρά τμήματα του άλλοτε χαγιατιού και του κτίσματος του Αγίου Αθανασίου που είχε και κελιά.
Απέναντι απ΄ το ιερό βλέπουμε ένα τυφλό δωμάτιο. Δεν έχει ούτε παράθυρα ούτε εξωτερική θύρα. Η είσοδος σ’ αυτό που γίνεται μέσα από τα στασίδια της δυτικής πλευράς, ήταν μυστική και όπως λένε το δωμάτιο ήταν κρυφό σχολειό.
