Βορειοδυτικά της πόλης των Ιωαννίνων, περίκλειστο από τα βουνά Νεμέρτσικα, Κασιδιάρης και Τσαμαντάς, σχεδόν πάνω στη μεθοριακή γραμμή Ελλάδας-Αλβανίας, βρίσκεται το Πωγώνι. Σε τούτη την πλούσια φυσιογραφία συμβιώνουν, άλλοτε διάσπαρτα μέσα στα δάση άλλοτε κρυμμένα στις ρεματιές ή απλωμένα σε μικρές κοιλάδες, αρκετά χωριά με κοινή μοίρα και ιστορία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουμε το Δελβινάκι, το Δολό, την Πωγωνιανή ή Βήσσανη και αρκετά ακόμη, που διατηρούν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους.
Το Πωγώνι λόγω της στρατηγικής του θέσης -βρισκόταν πάνω στους εμπορικούς δρόμους που συνέδεαν την Αδριατική με τη Μικρά Ασία-, μπήκε από νωρίς στο…
στόχαστρο των επιδρομέων. Από εδώ πέρασαν όλοι. Ρωμαίοι, Γαλάτες, Φράγκοι, Καταλανοί. Πιθανόν η περιοχή να οφείλει το όνομά της στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Πωγωνάτο, αφού σύμφωνα με μαρτυρίες έζησε εδώ για δύο χρόνια, γύρω στο 700 μ.Χ.
Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας έμεινε έξω από την «εύνοια» και τα προνόμια της Πύλης, με αποτέλεσμα να ταλαιπωρηθεί ιδιαίτερα από συμμορίες Αλβανών. Στα νεότερα χρόνια το Πωγώνι αναπτύχθηκε οικονομικά, κυρίως μετά τη δημιουργία του οδικού άξονα Ιωαννίνων -Αργυροκάστρου – Αγίων Σαράντα που περνούσε από εδώ.
Η Πωγωνιανή και το Δελβινάκι αναδείχθηκαν σε εμπορικά κέντρα και οι ντόπιοι έγιναν από κτηνοτρόφοι επιτυχημένοι έμποροι και επιδέξιοι τεχνίτες. Τότε ξεκίνησαν τις εμπορικές δοσοληψίες με την Πόλη, ενώ η δράση τους έφτασε μέχρι τη Μολδαβία και τη Βλαχία και τα κεφαλοχώρια συγκέντρωσαν την οικονομική και πολιτιστική δραστηριότητα όλης της επαρχίας Πωγωνίου.Το Πωγώνι έχει πολλά κοινά με τα γειτονικά Ζαγοροχώρια. Η γεωμορφολογία του τόπου, το αρχιτεκτονικό και ιστορικό ενδιαφέρον των οικισμών, θα θυμίσουν σε πολλούς τις περιηγήσεις στο Ζαγόρι.
Η συνέχεια στο
http://epirusgate.blogspot.gr/search?updated-max=2017-05-01T09:57:00%2B03:00&max-results=25&start=25&by-date=false