Ο Ιερός Ναός Ταξιαρχών είναι από τους σημαντικότερους στο Δελβινάκι. Έχει γυναικωνίτη, αλλά όχι άμβωνα και αρχιερατικό θρόνο. Είναι μέσα στον οικισμό του Δελβινακίου και από το 1903 δίπλα από το Ναό βρίσκεται το δημοτικό νεκροταφείο.
Στη σημερινή του μορφή κτίστηκε γύρω στο 1800 με γυναικωνίτη, κυρίως Ναό και Ιερό Βήμα με στέγη από σχιστόπλακα. Σε παλαιότερη εποχή, σύμφωνα με τον Πατσέλη οι μαθητές μαζεύονταν στον Ταξιάρχη για να διδαχθούν από κάποιον δάσκαλο ο οποίος καταγόταν από τη Δρόβιανη, το όνομα του οποίου δεν μας διέσωσε ο Γαζής.
Σήμερα, κάθε χρόνο, την Κυριακή του Πάσχα, κάτω από τη βελανιδιά, μετά την Αναστάσιμη Λειτουργία γίνεται η πραγματική τελετή της Αγάπης. Μπροστά οι ιερείς με την εικόνα της Αναστάσεως ή ένα Ευαγγέλιο και ακολουθεί το εκκλησίασμα με τις αναστάσιμες λαμπάδες. Ο πρώτος που ασπάζεται την εικόνα της Αναστάσεως και το Ευαγγέλιο κάθεται στα δεξιά του ιερέα αφού ανταλλάξουν την ευχή «Χριστός Ανέστη», «Αληθώς Ανέστη» και τον ασπασμό της αγάπης. Το ίδιο και ο επόμενος κάθεται στα δεξιά του προηγούμενου, έτσι ώστε όλοι να δώσουν την ευχή και τον αναστάσιμο ασπασμό, ώστε όλοι να κατανοήσουν αυτό που ο Θείος Χρυσόστομος λέει: «πλούσιοι και πένητες μετ’ αλλήλων, την ημέρα τιμήσατε».
Ανατολικά του Ναού υπάρχει επιγραφή που μας πληροφορεί ότι ο Ναός ανακαινίσθηκε το 1893 με δαπάνη του Δελβινακιώτη Θωμά Γκιώχα.
Το τοπωνύμιο «Ταξιάρχης» είναι αγιωνυμικό τοπωνύμιο και υπονοεί το εκεί νεκροταφείο.
Ο Ναός λειτουργεί 2 φορές το χρόνο, την Κυριακή του Πάσχα και την 8η Νοεμβρίου.
